Jak traktować świadczenie wykupu w umowach z funduszem kapitałowym

źródło: materiały prasowe

Świadczenie wykupu obciążające ubezpieczyciela jest skorelowane z prawem wykupu przysługującym ubezpieczającemu. Mechanizm ten pozwala stronom rozliczyć wzajemne świadczenia – pisze ekspert.

Umowa ubezpieczenia z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (dalej: umowa z UFK) wywołuje wiele kontrowersji. W sądach toczą się setki spraw. Mechanizm sporów uruchomiła konstrukcja świadczenia wykupu, zwanego też błędnie opłatą likwidacyjną. Jednym z problemów, przed jakimi stanęła praktyka obrotu, jest ustalenie, czy świadczenie wykupu jest świadczeniem głównym. Ma to znaczenie dla oceny dopuszczalności badania świadczenia wykupu pod kątem jego abuzywności w trybie kontroli postanowień umów zawieranych z konsumentami. Nie bada się w tym trybie postanowień, które określają główne świadczenia stron, jeżeli zostały sformułowane jednoznacznie.

Charakterystyka w klasycznej umowie

Świadczenie wykupu to suma pieniężna, jakiej może żądać ubezpieczający od ubezpieczyciela w razie zakończenia umowy przez ubezpieczającego. Jest to prawo ubezpieczającego do tzw. wykupu polisy ubezpieczenia.

Skoro ubezpieczyciel nie będzie ponosił przez umówiony okres ochrony ryzyka ekonomicznego spełnienia świadczenia pokrywającego koszty wystąpienia zdarzenia ubezpieczeniowego, to konieczne jest dokonanie między stronami rozliczenia świadczeń głównych będących ekwiwalentem świadczenia ubezpieczyciela (udzielenie ochrony) i świadczenia ubezpieczającego (zapłata składki).

Prawo wykupu przysługujące ubezpieczającemu występuje w umowach...